این کتاب گفت و گویی خیالی میان چهار دوست در هند است. رونی نسبی انگار است، آدام مطلق انگار است، باربارا هم نسبی انگار و هم مطلق انگار است و نینا هیچ کدام از این دیدگاه ها را قبول ندارد. باربارا می خواهد هم وجوهی از نسبی انگاری و هم مطلق انگاری را بپذیرد. نینا می خواهد از مطلق انگاری و نسبی انگاری فراتر رود. او اهل مراقبه و راز باور است. نینا فکر می کند ورای حقیقت جویی رونی، آدام و باربارا، هدفی ژرف تر وجود دارد، یعنی خودشناسی.رونی: تجربه ای که داشتین مرا به یاد دوره ی فلسفه در کانادی کالج انداخت. بحث هایی را که راجع به نسبی انگاری داشتی یادتان است؟بارابارا: بله، خوب یادم است.رونی: از وقتی به هند آمدم خیلی به آن بحث ها فکر می کردم. به نظر می رسد بسیاری چیزها در هند با آنچه با آن مانوس بودیم خیلی متفاوت است.آدام: چرا تجربه ی دیدن جسد کودک در گنگ تو را به یاد آن بحث ها انداخت؟رونی: به نظرم نمونه ی خوبی از نسبی انگاری است. این طور القا می کند که حقیقت به نقطه نظرت بستگی دارد، یعنی به چارچوب مرجعت.آدام: چطور؟رونی: خب، اینکه گنگ واسطه ای مقدس است برای هندوها صادق به حساب می آید، اما حدس می زنم از نظر ما کاذب است.