یه نمایشنامه باحال با یه شخصیت اصلی که توی جریانی قرار می‌گیره که تقریبا تا آخر داستان نمی‌دونه ماجرا از چه قراره. و این چیزیه که به این نمایشنامه جذابیت داده. البته که این استعاره‌ها فقط برای خندیدن خلق نشدن و باید روشون فکر کرد. و میشه تعمیمش داد به خیلی چیزا. آخر داستان یه نتیجه‌گیری خیلی کوچیک داره. ولی خب در کل باید روش فکر کرد. ترجمه خوبی داره و خودش هم بیان روون و جذابی داره که دوست داشتنیش کرده (چیزی که از وودی آلن برمیاد) 
و باید گفت این نمایشنامه با نمایشنامه "مرگ در می‌زند" از همین نویسنده متفاوته و با این که خیلی به اون توجه شده، در مورد این نمایشنامه که بهتر از اونم هست (یه تصویر خیلی دوری از اون دارم ولی فکر می‌کنم این بهتر باشه) ‌چنین اتفاقی نیفتاده.