کتاب در واقع مقاله ایه که نویسنده در سال ۱۹۰۵ در مجله تئاتر در فرانسه در پی سلسله مقالاتی که درباره تئاتر شرق منتشر میکرده نوشته . 
معرفی خیلی مختصری درباره مشاهدات خود نویسنده و بعضا خاطرات کنت دوگوبینو از ایران و نمایش های ایرانیه که خیلی هم دقیق و معتبر نیست و بعضا اشتباهات زیادی داره. ( مثلا واژه تماشا رو عربی میدونه و شهادت امام حسین رو در ۳۷ سالگی ذکر کرده ).
کتاب ابتدا به مقایسه تئاتر در ایران و عثمانی میپردازه و قیاسی داره بین نمایش قرگوز و پهلوان کچل و همچنین به جایگاه تئاتر در ایران اشاره میکنه و بعد به نمایش های پهلوان کچل و خیمه شب بازی و تقلید و تماشا و تعزیه هم اشاره تیتر واری داره که فقط به درد آشنایی خیلی خیلی مختصر خارجی ها با سنت های نمایشی ایرانی میخوره . 
در کل کتاب خیلی بدی نیست و به درد یه بار خوندن میخوره. اینکه در دوره مظفرالدین شاه مقاله ای در یکی از مجلات تئاتری فرانسه درباره نمایش های ایرانی چاپ شده که تصاویر خوبی هم داره میتونه در نوع خودش جالب باشه اما با این کتاب نمیشه با تاریخ هنر های نمایشی در ایران آشنا شد.