مارسل پروست شیفته ی ادبیات و کتاب بود، «ضدِ سَنت ـ بوو» را نوشت تا به خوانندگان ادبیات بیاموزد چگونه کتاب بخوانند و نیز می خواست آنان را در لذت مطالعه شریک کند، بدین خاطر زبانِ پروست در این کتاب، ساده تر و آشکارتر از دیگر نوشته های اوست، اما در پشت این سطرهای واضح، نبوغِ او به چشم می آید. خودش در نامه ای این اثر را «رمانی عظیم» نامیده است. «ضدِ سنت بوو» اکنون اثری کلاسیک در ادبیات معاصر محسوب می شود.
بخش هایی از کتاب، نقد بی رحمانه و صریح پروست بر دیدگاه های سنت بوو، مشهورترین منتقد ادبی فرانسوی آن دوران است و در باقی فصل ها، نویسنده با زبانی شاعرانه و گاه طنز آمیز از نان، مردان و قلم به دستانی می گوید که دوست شان دارد. گاه خاطره می گوید و گاه قصه، و زمانی حدیث نفس می کند. با این کتاب به واقع وارد دفتر کار مارسل پروست می شویم تا ببینیم یکی از بزرگ ترین نویسندگان قرن بیستم چگونه می نوشت، چگونه می اندیشید و چگونه روزگار می گذراند. نخستین طرح های اثر سترگ پروست، «در جستجوی زمان گمشده»، نیز در این کتاب دیده می شود. ضمن آن که عشق، اضطراب جدایی، گذشته، مطالعه و نیز معنای هنر و ادبیات، از جمله مفاهیم اصلی کتاب هستند.