چیزی که از این کتاب شنیده بودم و مقدمه‌ای که ازش خوندم بی‌نهایت کنجکاو و هیجان‌زده‌م کرد، یه شوق زاید الوصفی داشتم برای خوندنش. هر چقدر جلوتر می‌رفت ولی اون ذوق اولیه‌م بیشتر فروکش می‌کرد و به یه «جالب بودِ» منطقی معمولی تبدیل می‌شد.

این کتاب یه سری داستان ایرانی که «خانه» توش نقش داره رو گلچین کرده و نقش خانه رو در جریان کلی داستان، اثری که روی شخصیت‌ها می‌ذاره، اثری که از شخصیت‌ها می‌پذیره و به‌طور کلی هر چیز مربوط به خانه در اون داستان رو توی چند فصل بررسی می‌کنه؛ حضور، حریم، مالکیت، مرز، زنانگی و قدرت. انتخاب موضوع فصل‌ها به‌نظرم خیلی جالب و درست بودن ولی چیزی که ناراحتم می‌کرد عمیق نبودن تحلیل‌هاش بود. شاید هم دارم ایراد بنی اسرائیلی می‌گیرم و «مگه چقدر می‌شه یه خونه و مناسباتش رو شکافت؟» ولی خب حرف و نگاه جدیدی بهم نداد، نشون داد که می‌شه از اینجا هم به داستان، به روایت، به معماری نگاه کرد.

عکس‌های داخل کتاب بود و نبودشون تفاوتی نمی‌کرد، تو پس‌گفتار جا داشت خیلی بهتر جمع‌بندی کنن این همه زحمتی که کشیده شده بود رو. جالب.

+ کتاب‌فروشی پرهام بد است. زنده باد خرید اینترنتی.