غزل های خدا رنگین سرود است / گهی جوبارک است و گاه، رود استگهی تک بیت او رنگین کمان است /  کهی یک چامه ی او، آسمان استگهی شعر سپید از برف آرد / گهی بی وزن و گه موزون نگاردگهی جنگل،  گهی ابر و گهی آب / گهی یک بیشه، گاهی شعر مهتابگهی در دره، خواب مه ترازد / گهی صد مثنوی از ابر سازدتو هم شعر خدایی، چون ندانی / که باید خویشتن را خود بخوانی؟از مثنوی (جهان چون دستخط کردگار است)، در صفحه ی  کتاب