حالا که بیشتر از یک قرن از تاسیس مدرسه علوم سیاسی در ایران می گذرد خوب است به یکی از متن های ماندگار به جای مانده از یکی از مدیران این مدرسه یعنی محمد علی فروغی نگاهی بیاندازیم‌.در درجه اول باید گفت که چپ گرایی، ایران ستیزی، ضد مدرنیته بودن و همه آنچه انقلاب اسلامی را رقم زد یک نتیجه به شدت مضر برای تاریخ ایران داشت و آن این بود که شخصیت های خادم در تاریخ ایران بدل به شخصیت های خائن شده و اینگونه به ما نشان داده شدند. فروغی یکی از بزرگمردان تاریخ ایران است و خدماتش بر کسی که در این عرصه ها اندک ورودی داشته باشد پیدا و آشکار است. کتاب در حقیقت نوشته های روزانه فروغی است و فایده مطالعه اش برای من آشنا شدن با سبک زندگی روزانه فروغی، خانواده، وضعیت زندگی و دخل و خرج او ، گفتگوهای سیاسی و تحلیل او از وضعیت ایران است. همچنین از طریق این یادداشت ها می توان در مورد برخی شخصیت های بزرگ دیگر تاریخ مثل علامه قزوینی نیز که دوست فروغی بوده اطلاعاتی به دست آورد. تاسف آور است که توصیف فروغی از اوضاع کشور هنوز نیز ملموس است و مخاطب امروزین می تواند با برخی مطالب فروغی احساس نزدیکی کند. در کنار آن ما فردی را می بینیم که زندگی اش واقعا همه وقف تحقیق و تدریس و ترجمه و کارهای فرهنگی است. مثل تمام بزرگان ایرانی به فقر دچار است، خودش و خانواده اش مریض احوال اند، از تغییر وضع سیاسی و عقب ماندگی و بی فرهنگی مردم و شاه شکایت دارند و بی پولی شان موجب می شود که همیشه قرضی داشته باشند و فروغی باید مدام جلوی خودش را بگیرد که کتاب جدیدی نخرد. در ابتدای هر صفحه فروغی نوشته است که چه غذایی خورده، وضع مزاجش چطور بوده و چه قدر خرج داشته و چه قدر دخل. خواندن کتاب را توصیه میکنم.
          

            انتشارات سخن کتاب یادداشت‌های روزانه‌ی محمدعلی فروغی (درباره‌ی سفر کنفرانس صلح پاریس) را به خواستاری ایرج افشار و به کوشش محمد افشین وفایی و پژمان فیروزبخش منتشر کرده است. این کتاب رساله‌ای است در اوضاع و احوال روزگار محمدحسین فروغی به خط و انشای فرزندش، محمدعلی. این رساله با همکاری جمشید فروغی، از نوادگان محمدعلی فروغی، به دست ایرج افشار می‌رسد و افشار این رساله را تصحیح می‌کند و قرار بود زمینه‌ی انتشارش را فراهم کند که مرگ مهلتش نداد. بعد از مرگ او، پسرش، آرش افشار، با همکاری هیئت‌امنای گنجینه‌ی پژوهشی ایرج افشار و جمشید فروغی، دفترچه‌های یادداشت دیگری را در اختیار گرفتند و زمینه‌ی انتشار کتاب را فراهم کردند. 


ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی دوم، 1394.