در کتاب پس از معرفی "عمان سامانی "و ذکر مختصات مثنوی وی، شرح کوتاهی بر محتوا و برخی ابیات این مثنوی فراهم می آید ;سپس متن  اصلی اشعار درج می گردد .سراینده در این مثنوی، واقعه کربلا را با  نگاه عرفانی به تصویر می کشد و در کنار آن از تجلی حق در هستی  و ظهور عشق، و عرضه آن بر موجودات، سخن می گوید ;همچنین به صف بندی  سعادتمندان و شقاوت پیشگان در طول تاریخ اشاره می نماید .