با گسترش اينترنت و راه‌افتادن نوعي روزنامه‌نگاري ديجيتالي، نوعي روزنامه‌نگاري در جهان به‌وجود آمد كه آن را «ما رسانه‌ايم» نام نهادند. فرهنگ ما رسانه‌ايم، آن بود كه خود شهروندان به‌عنوان آحاد جامعه مدني، اخبار و گزارشهاي خود را روي تارنماها و سايتهاي خبري قرار مي‌دادند و به اين ترتيب نقش رسانه سنتي در اطلاع‌رساني به جامعه، كم‌رنگ شد. كم‌رنگ‌شدن نقش رسانه‌هاي سنتي باعث شد كه رسانه‌هاي سنتي به لحاظ اقتصادي با بحران روبرو شوند، زيرا هم به دليل آگهي و هم به لحاظ تيراژ با دشواري روبرو شوند و براي مقابله با اين بحران از حجم سرمايه‌گذاري و تعداد كاركنان خود بكاهند. اين روند مدار بسته‌اي را سبب شد كه حيات رسانه‌هاي سنتي را تهديد كرد و با اين تهديد، نقش رسانه‌هاي سنتي و نفوذ آنها در جامعه كم و كمتر شد. گروهي از روزنامه‌نگاران مطرح آمريكا با برپايي نشستهاي تخصصي، به ارزيابي وضع موجود پرداختند و براي خروج از بن‌بست موجود به نشستهاي خود، ماهيت حقوقي بخشيدند و كميته روزنامه‌نگاران علاقمند را تشكيل دادند. از دل اين كميته برنامه‌اي بيرون آمد كه به آن پروژه اعتلاي روزنامه‌نگاري مي‌گويند. اين پروژه در بدو امر از تعدادي از استادان و خبرگان روزنامه‌نگاري خواست تا برنامه نويني را براي آموزش روزنامه‌نگاري دنبال كنند. كتاب آموزش روزنامه‌نگاري به قلم استاد دبورا پاتر كه از روزنامه‌نگاران برجسته آمريكايي است، يكي از همين تلاشهاست كه اينك ترجمه آن را پيش رو داريد. از آنجا كه بن‌بستهاي موجود در روزنامه‌نگاري از دهه 1990 به اين سو در همه جهان وجود دارد و به تبع در كشور عزيزمان ايران هم چنين است، مطالعه اين كتاب مي‌تواند بسيار سودمند باشد.