رشته تسبیحی فیلم های تارکوفسکی را به یکدیگر گره می زنند. یاد آوری و زنده کردن گذشته از کودکی ایوان آغاز می شود،به سولاریس می رسد و تا نوستالگیا ادامه پیدا می کند.شاعری می خواهد  ایمان و گذشته فردی اش را دوباره بازیابد و آن یکی می خواهد برای مردم تکه ای شمع باشد تا با سوختن خود مردم یخ زده از بی اعتقادی را جانی دوباره ببخشد.شک و ایمان از آندره روبلف آغاز می شود و با استاکر به اوج می رسد در نوستلگیا و ایثار ادامه پیدا می کند.جدال علم و ایمان و مردمانی که یکدیگر از هیچ اتفاقی شگفت زده نمی شوند در تمام آثار او حضور قدرتمندی دارند.آینه اثری است که گویا تمامی آثار قبلی  و بعدی هنرمند  از دل آن بیرون آمده اند. در اکثر آثار او زمان مقوله مهمی است . کودکی ایوان و یادآوری گذشته است و سولاریس که خاطرات دیروزش متعین می شود وخیره به امروز نگاه می کند. آینه اوج حضور زمان و نامیرایی است.آینه انعکاس دیروز و امروز تارکوفسکی است.دیروز خانوادگی او با دیروز کشورش به هم آمیخته شده و با هم به جلو حرکت می کنند.