"هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود "عنوان دفتری است از سروده های "احمدرضا احمدی ."در این سروده های نو، بهره گیری از عناصر طبیعی کاملا مشهود است ;برای  نمونه :می شکنیم شیشه های باغ را/ نسترن ها دیگر گل نیستند/ دیگر نسترن ها در باد  تکان/ نمی خورند/ نسترن ها ذوب شده اند/ چکه چکه بر سر ما فرو می ریزند/ ما از صدای  هول نسترن ها/ به خواب عمیقی فرو می رویم/ از ذوب نسترن ها/ اتاق گرم می شود/  نوازندگان از گرمای نسترن ها/ پیر می شوند/ زغال ها سرد می شود/ زمستان پهناوری  خواهد بود/ صدای تیشه ها و ساطورها/ یخ را خواهد شکست/ /...غروب است/ باران،  آرام، آرام/ می بارد .