مساله اصلی نگارنده در این اثر،توصیف،تحلیل و ارزیابی بازیگران عرصه دانش در بستری پدیدار شناسانه است.محقق در تبیین تفسیر اصحاب دانش از«تبارشناسی مبتنی بر تجزیه زیسته»بهره برده است.در این روش،پژوهشگر میکوشد تا به جای یافتن دودمان یا تبار خانوادگی و اصل و نسب خویش،به بررسی تبار و ریشه های تجارب زندگی تحصیلی و آموزشی خود بپردازد و هر پاره خاطره و شکسته حادثه ای از تجارب گذشته را با پرده دری تمام،دستمایه مطالعه و دقت قرار دهد.نگارنده به جای گوش سپردن به زبان و نوشته های دیگران،کلام و تجربه های خود را به وادی اندیشه می آورد و کاری میکند که در آینده مجبور نگردد تجربه و اندیشه زیسته خویش را با شرم از زبان بیگانه ای بشنود که برای گفتن تمام حقیقت آموزش ندیده است.