تاریخ دیرباز فلسفه بیش از هر چیز ساخته مردمان خطرناک بسیجیده به ایده های خطرناک است. برای نمونه، قدرت ایده های دکارت، اسپینوزا، هیوم، و روسو چنان ویرانه انگاشته شد که هر یک از این کسان به گونه های مختلف تکفیر شدند. آنها را وا داشتند تا در نشر آثارشان درنگ کنند، از ترفیع دانشگاهی بازماندند، و یا از دیار خود رانده شدند. در شناخته شده ترین نمونه از این دست دولت آتن تاثیر سقراط را چنان زیان بار دانست که به مرگش فرمان داد. امروز دیگر شمار چندانی از فیلسوفان برای باورهایشان کشته نمی شوند، و این خود موهبتی است. این وضع را می توان دست کم تا اندازه ای به معنای کاهش حس خطر فلسفه دانست.