داستانی طنز در مورد زن و شوهری هپلی که از دست انداختن همدیگه و بلا سرهم آوردن لذت میبرن ،داستان خیلی بانمک و قشنگی بود⁦ʕ·ᴥ·ʔ⁩
        

          نسبت به سایر آثار‌دال کیفیت پایینی داره.اصلا این کتاب  رو مناسب بچه ها نمیدونم چون کلی چیزای بد میتونین از کتاب‌یاد بگیرن والبته جای‌از این نکته داستان هم تقریبا حوصله سر بر بود.

        

          تا اینجا با اختلاف نامحبوب ترین کتابی که از رولد دال خوندم. داستان با توصیف چهره های دو شخصیت اصلی شروع میشه. اما با یه توصیف معمولی طرف نیستیم، تمام چهار فصل اول کتاب به مسخره کردن ظاهر پشمالوی آقای بدجنس و چهره ی زشت خانم بدجنس اختصاص داده شده و تاکید بر اینکه آدمهای زشت حتما آدمهای بدی هستن، عجیبه نه؟ ولی آقای دال عزیز دقیقا از همین عبارت استفاده میکنه. بگذریم که الباقی داستان هم چنگی به دل نمیزنه ولی همون صفحه ی اول کتاب برام کافی بود که مناسب بچه ها ندونمش

پ.ن: مثل اکثر کتابهای رولد دال، توی این کتاب هم پرنده‌ها نقش مهمی دارن