دیو در شیشه محصول نوعی یاس از قانون است. اگر قانون با خواست های انسان هایی که در اجتماع می زیند همراه بود و آماده بود که برای کاستن از زشتی های زندگی به زیباترین حالت خود تغییر کند، شاید به این احساس کمتر مورد نیاز بود که دادرسان به نوعی خاص از اجرای قانون دعوت شوند. اما چون همیشه چنین نیست و قانون ها از  تحقق عدالتی که مدعی اش هستند غالبا وا می مانند، این کتاب بر سر آن شده است که دادرسان را به اجرای شیوه ای دیگر توصیه کند. لب سخن آن است که دادرسان البته نباید هرگز از حدود قانون بیرون روند. اما آنان تا جایی که می توانند باید قانون کلی را برای بهترین انطباق با حق جزیی دو طرف پرونده ی خود تفسیر کنند، و اگر راه را بر هر تفسیری بسته می بینند بازار تلاش نایستند و با تغییر در امر موضوعی پرونده، آن قانون خاص ر ا از اساس حاکم بر پرونده ی خود ندانند.