داستان‌ها قبل از انقلاب اتفاق می‌افتن. شاید از حدود سال ۳۰ تا ۵۰. از زبون یه شخص که داره تحت تاثیر سینمای اوت زمان بزرگ میشه. طنز ملویی داره. قلم و روایت هم گیراست.
علاقه به سینمای کلاسیک، زندگی مردم تو دوران پهلوی، گذار به بزرگسالی یا داستان کوتاه می‌تونه بهونه‌ای برای خوندن این کتاب باشه.
        

          هیچکاک و آغاباجی به انضمام داستان‌های دیگر از بهنام دیانی اثری هست که تقریباً مورد بی‌مهری اهل فرهنگ و هنر قرار گرفته است.
 به قول سعیده سیاحیان (نویسنده و منتقد) که اشاره کردند 
یکی از مهجورترین و شیرین‌ترین مجموعه داستان‌های ادبیات ایران کتاب هیچکاک و آقا باجی هست که در سال ۱۳۷۳ توسط نویسنده منتشر شده و در طول این سال‌ها هیچ نشر دیگری از آن دیده نشده
این کتاب که شامل ۵ داستان کوتاه است که سینما یکی از شخصیت‌های ثابت آن هست.
 می‌شود گفت: حتی زبان منتخب نویسنده در این کتاب نیز یک زبان سینمایی است.
سعید محسنی داستان نویس و مدرس دانشگاه، درباره این کتاب می‌گوید نگاه رئالیستی کتاب هیچکاک و آقا باجی یکی از ویژگی‌های جذاب و آموزنده این کتاب است. 
وی خاطرنشان می‌کند یکی از دلایل شگفت انگیزی این داستان این است که من به راحتی می‌توانم در آن تصاویر متعددی را ببینم توصیفات عینی و دیداری بسیاری در توصیف داستان قابل رویت است ویژگی بعدی استفاده از اصوات است  و داستان مملو از صداهای منتشر در پهنای شهر و خیابان‌ها است. 

پایان کتاب که با دیدار راوی و اینگرید برگمن با آن صحنه سازی خاص در استکهلم اتفاق می‌افتد واقعا زیباست.