این کتاب در رشتهء روانشناسی، هم منبع تدریس کارشناسی و هم منبع کنکور ارشده. بیشتر، محتوای علمی و جاسازهای موجود در روان رو بررسی می‌کنه و مکمل اسلامی "روانشناسی فیزیولوژیک" هست که این یکی هم، از مواد درسی و کنکوری رشتهء روانشناسی هستش. 

درکل، کتابی هست که شما رو به فلسفه علاقه‌مند نمی‌کنه و من بعد از ۳بار بادقت خوندنش برای کنکور، نه تنها به فلسفه(چه اسلامی چه غربی) علاقه‌مند نشدم، که به این نتیجه رسیدم که این حوزه، منطقهء ممنوعه‌ای هست که نباید بهش نزدیک بشم. یعنی درواقع مهر تاییدی زد روی پیش‌داوری من دربارهء فلسفه و عرفان.
تااینکه بعدتر موقعیتی پیش اومد و استاد خوبی داشتم که از زاویه‌ای جذاب، دربارهء فلاسفه و عرفای اسلامی از جمله ابن‌سینا، سهروردی، ملاصدرا‌، محی‌الدین عربی و این‌ها برامون گفت. و من متوجه شدم که آشنایی و مواجههء اولیه‌ام با این حوزهء اسلامی از چه زاویهء کم‌نور و کم‌معنایی بوده...

ناگفته نماند همین تقسیم‌بندی علمی که کتاب از "حواس" و "قوا" ارائه می‌ده، اگر بعدش با منابع درست‌ودرمون و معناگرا مثل کتاب دوست‌داشتنی "سه حکیم مسلمان" دکتر نصر بخواین خوندن فلسفه و عرفان و آشنایی با اشراق رو ادامه بدین، یه مقدار خصوصا توی بخش مطالعهء ابن‌سینا و ملاصدرا می‌تونه پیش‌زمینه‌ای کمک‌‌حال باشه‌. 

الان هم که مشغول خوندن کتاب عرفانی "آداب الصلوه" هستم، وقتی دربارهء کنترل حواس و قوای باطنه و خیال صحبت می‌کنه، می‌بینم که باز این متن علمی( تکرار می‌کنم نه معنایی) به من خواننده در فهم سازوکار کنترل ذهن و نفس کمک‌هایی می‌کنه. 
ولی همچنان تاکید می‌کنم که اولین مواجهه‌تون با علم‌النفس این کتاب علمیِ کم‌احساس نباشه.