پاپی و الکس دوستای صمیمی هم هستن و چون تو شهرهای مختلف زندگی میکنن خیلی همدیگه رو نمی بینن. اونا هر سال تعطیلات تابستون رو به یه جای مختلف سفر میکنن و پاپی برای کارش مقاله تهیه میکنه. اما تو سفر دو سال پیش شون یه اتفاقی افتاده که از اون موقع تا الان با هم صحبت نمیکنن.

نقاط قوت کتاب برای من همه شخصیتاش بودن. همه شون رو دوست داشتم، حتی شخصیتایی که فقط در حد چند صفحه یا چند خط بودن. خود داستان با اینکه کاملا قابل پیش بینی بود و از اولش آخرش معلوم بود رو خیلی دوست داشتم. این دومین کتابی بود که از امیلی هنری میخوندم و از سبک نوشتاریش لذت بردم. فصل های داستان به دو قسمت تقسیم میشن. یه قسمت که داستان تو زمان حال جلو میره و قسمت دیگه که از سفرهای قبلی پاپی و الکس میخونیم. اواخر کتاب هم یه جورایی این دو تا قسمت بهم پیوند میخورن. مورد بعد هم شغل پاپی بود که درباره سفر به شهرهای مختلف مقاله تهیه می کرد و خودش هم به اون شهرها سفر می کرد و تولید محتوا انجام میداد و خب یکی از بخش های جذاب کتاب برای من این سفرها بودن.

نقاط ضعفش در کمال صداقت منو اذیت نکردن. اولی همونطور که گفتم قابل پیش بینی بودن داستان و یه جاهایی غیرمنطقی بودن پاپی بود. دومی هم رفتارهای تکراری پاپی و الکس بود که اگه کتاب رو خونده باشید یا بعدا بخونید میدونید از چی حرف میزنم.

اگه دنبال یه کتاب عاشقانه بانمک میگردید حتما به این کتاب یه نگاهی بندازید.