معرفی کتاب روش‌شناسی اجتهاد: مطالعهٔ مکاتب اجتهادی معاصر اثر ابوالقاسم علیدوست

روش‌شناسی اجتهاد: مطالعهٔ مکاتب اجتهادی معاصر

روش‌شناسی اجتهاد: مطالعهٔ مکاتب اجتهادی معاصر

5.0
1 نفر |
1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

1

خواهم خواند

1

شابک
9786001085987
تعداد صفحات
516
تاریخ انتشار
_

توضیحات

        اهمّیّت اجتهاد -به معنای تلاش جهت دست‌یابی به اعتبارات شرعی از طریق مراجعه به نصوص معتبر شرعی، ضرورت‌های فقهی و عقل- بر هیچ‌کس پوشیده نیست. این حرکت نه‌تنها در رسیدن به شریعت بالمعنی الأخص (احکام شرعی) ضروری است، بلکه برای رسیدن به شریعت بالمعنی الأعم (معارف دینی) نیز لازم می‌نماید؛ هرچند محور گفت‌وگو در کتاب، اجتهاد به گونۀ اوّل است.
در استنباط و اجتهادِ مورد بحث، روش‌ها -بلکه مکتب‌هایی- در دوران معاصر وجود دارد. کتاب پیش‌رو عهده‌دار رصد، تحقیق و ارزیابی این روش‌هاست. در این کتاب به بیست مکتب و روش فقهی اشاره شده است، ضمن اینکه تعداد از مکابت جزئی در ذیل برخی مکتب‌های کلان نیز مطرح گردیده است.
      

یادداشت‌ها

          این کتاب را در روزهای نمایشگاه کتاب تهران از ناشر خریدم. از چند سال پیش، در انتظار این کتاب بودیم و نویسندۀ محترم، نوید چاپ آن را داده بود؛ بنابراین، به محض خبردار شدن از چاپ آن، اقدام به خرید و مطالعه‌اش کردم.
کتاب حاضر، جلد اوّل از مباحث روش‌شناسی اجتهاد به قلم استاد ابوالقاسم علیدوست است. جلد دوم، با نام «نظریّۀ اطمینان» در آینده چاپ خواهد شد إن‌شاءاللّٰه. جلد نخست که این یادداشت دربارۀ آن است، از دو بخش تشکیل شده. بخش اوّل دربارۀ مفاهیم و اصطلاحات و کلّیّات است و بخش دوم، به بررسی مکاتب اجتهادی معاصر؛ مانند مکتب قناعت و صناعت و غیر این‌ها.
در مباحث روش‌شناسی این کتاب، به بیان کلّیّات بسنده نشده و برای هر مکتب اجتهادی، مثال‌هایی از میان متون فقیهان و اصولیان بزرگ ذکر می‌شود، برعکس بعضی از مباحث رایج روش‌شناسی که در آن، صرفاً به نحو کلّی و بدون ذکر مثال عینی، به بررسی مکاتب می‌پردازند.
در جای‌جای کتاب، نویسنده به جلد دوم کتاب اشاره کرده که هنوز منتشر نشده؛ ولی به امید خدا، در آیندۀ نزدیک منتشر خواهد شد. بنا به گفته‌های نویسنده، جلد دوم به هدف ذکر آسیب‌ها و بایسته‌های اجتهاد و طرح‌ریزی نظریّۀ برگزیده در روش اجتهاد است، امیدوار هستم که جلد دوم نیز به زودی منتشر شود.
در بخش‌های مختلفی از کتاب، شاهد اشتباهات تایپی و چاپی هستیم که نگارندۀ این یادداشت حدس می‌زند که شاید به علّتِ کمی عجله در انتشار کتاب باشد. شاید هم علّتی دیگر داشته باشد که از آن بی‌خبر هستیم. إن‌شاءاللّٰه در آینده، این اشکالات نیز رفع شوند.
دو نمونه از اشکالات:
۱. ص ۳۸۰، س ۱۲: عبارت «روایت منع» وارد شده که با توجّه به صدر کلام، به نظر می‌رسد صحیحش «روایت جواز» است.
۲. ص ۳۹۹، پاورقی: در این صفحه، دو پاورقی با شمارۀ «۱» وارد شده، در حالی که پاورقی دوم با این شماره زائد است.
        

2