روزی، روزگاری در زمان های قدیم، مردی بود به نام سلیمان. سلیمان پسر داوود بود. داوود پیرمردی مهربان بود. مردم داوود را به عنوان حاکم و فرمانروای خود انتخاب کرده بودند. داوود آنقدر راستگو و درستکار بود که خداوند هم او را به پیامبری برگزید. این گونه بود که داوود، هم حاکم سرزمین خود شد و هم راهنمای مردم.