زیستن بدون ظهور امام زمان (ع)، زندگی همراه با بدبختی و بیچارگی است. ولی افسوس که این بیچارگی را اکثر مردم احساس نمیکنند. درد بزرگتر از خود غیبت، احساس نکردن این درد است! مَثل ما مثل آن طفل صغیری است که پدر خویش را در سن کودکی از دست میدهد و یتیم میگردد ولی خودش به دلیل عدم بلوغ عقلی نمیفهمد که چه بلایی به سرش آمده است اما بزرگتر ها که عاقل هستند متوجه میشوند و برای او دلسوزی میکنند در حالی که خود کودک مشغول بازی و سرگرم به امور بچه گانه است!