گمان میکنم هر رشته ای نیازمند یک «محمد رضا رنجبر» است که از دل حرفهای چون سنگش ، شکوفه های گیلاس لطافت بیرون بکشد و اینگونه به قول خودش «حرفهایی برای همیشه» بزند.
این کتاب ، مانند دیگر کتابهای او تنها یک اثر هنری نیست ، بلکه برداشتهایی است عالمانه که در لحاف قلمی لطیف پیچیده شده اند و اینگونه آن حرفهای بلند «مثل حبه های قند» شیرین می شوند.
من این کتاب را در این روزها که عشق در من درحال متولد شدن است خواندم و کلماتش همچون خون در رگهایم جاری شد.
خواندنش را به همه پارسی دوستان توصیه میکنم.