چیزی که خیلی جذاب‌اش می‌کرد، تاکید نکردن پروین دولت‌آبادی روی مضمون‌های اخلاقی و کاربردی برای کودکان بود. برخلاف چیزی که خیلی زیاد تو ادبیات کودک می‌بینیم، اینجا شاعر کمتر ادبیات رو محملی برای انتقال پیام‌هایی برای شیوه اندیشیدن در مورد زندگی می‌بینه و عمده توجه‌اش رویِ دعوت کردن کودک به خیال‌ورزی و غرق شدن در جهان رویاهاست، دعوت به موندن در جهان کودکی.