کتاب «صبح روز بعد» اثر ماریو کالابرزی بوده و همانطور که از نامش پیداست در قالب ناداستان به احساسات عمیق انسانی می‌پردازد. همه‌ی ما در طول زندگی روزهایی را از سر می‌گذرانیم که ما را تبدیل به آدم دیگری می‌کند. در واقع این کتاب به سراغ اتفاقاتی رفته که ممکن است برای هر شخصی پیش بیاید اما آن چیزی که مهم‌تر و مهیب‌تر است طرز مواجهه‌ی انسان‌ها با این اتفاقات است. شخصی را در نظر بگیرید که تا روز قبل می‌توانسته راه برود، بدود و دنیا را با پاهای خودش طی کند؛ همین شخص در اثر یک تصادف این قدرت را از دست می‌دهد و برای همیشه خانه نشین می‌شود. تصور کنید که حالا دنیای او چه تغییری کرده و صبح روز بعد باید چطور از خواب بیدار شود و با این اتفاق کنار بیاید. شخصی را در نظر بگیرید که همسرش را از دست داده و سعی می‌کند تا بدون او به زندگی ادامه دهد. فردی را در نظر بگیرید که از یک حادثه جان سالم به در برده و حالا زندگی را به نوع دیگری می‌بیند. بنابراین کتاب پیش رو داستان زندگی افرادی است که در تلاش هستند تا گذشته‌ی خود را بپذیرند و نگاهشان به آینده باشد چرا که تنها راه رستگاری همین است. ما باید به زندگی ادامه بدهیم و تجربیات تلخ زندگی را بپذیریم. اگر انسان‌ها در گذشته‌ی خود غرق شوند، صبح روز بعد هیچگاه از راه نمی‌رسد و زندگی دوباره هیچوقت آغاز نمی‌شود. نویسنده در ابتدای این کتاب، تجربه‌ی خودش را نقل کرده و پس از آن به سراغ افرادی رفته که تجربیاتی این‌چنینی را پشت سر گذاشته‌اند. او سعی کرده تا با استفاده از روایت‌های مختلف به شما یادآوری کند که زندگی باید ادامه پیدا کند. او از مخاطب می‌خواهد تا با زندگی افراد مختلف همراه شود و تغییرات و شکست‌های آن‌ها را بشنود. این تجربیات و اتفاقات تلخ می‌تواند ما را تبدیل به انسان دیگری کند که تلاش می‌کند تا زندگی را از یاد نبرد و دوباره و چندباره برای آغاز آن بجنگد. خواندن این کتاب می‌تواند برای همه‌ی افراد مناسب و کاربردی باشد.