چقدر این کتاب را دوست داشتم.
شاتقی جانم!
من نه خوش‌بینم نه بدبینم.
من شد و هست و شود بینم.
        

          خب همون‌طور که از اسمش مشخص‌ه، از حبسیات اخوان ثالث هست.
موقع خواندنش یه کمی گیج میشدم، یک شعر از امید میگفت و آزادی و رهایی. شعر دیگه از ناامیدی و سختی زندان و تنهایی. انگار شعرها همدیگه رو خنثی می‌کردن!