بخش هایی از کتاب :
قصه ایوب محشره.می دونستی تنها جاییِ کتاب مقدسه که یَهُوِه می خنده ؟ از اون مهم تر :پیامِ اخلاقی مهمی داره.به زبان ساده چیزهایی تو زندگی هست که صاف و ساده ما ازشون سر در نمیاریم . توی عرفان اسلامی هم چنین درسی هست .خدا موسی رو به دریای سرخ می رسونه و موسی در اونجا پرستویی رو میبینه که شیرجه میزنه و یه قلپ آب میخوره . خدا میپرسه می بینی چقدر آب در دریا هست ؟اندازه علم جهان هم همینقدره .اون آبی که پرستو خورد ؟ انسان همینقدر میتونه از این علم آگاه بشه .


هنوز تصور مي كنم كه اتفاقات اين عالم به دليلي رخ مي دهند.اما گاهي اين دليل صرفا پس از رخ دادن آن اتفاق خود را نشان مي دهد. دليلي نيست كه پيدايش كنيم، دليلي است كه لازمش داريم و از درد و خسران ما شكل ميگيرد و با عشق و عاطفه به هم پيوند مي خورد. هرچقدر هم در طلب آن دليل باشيم، تنها وقتي آن را مي يابيم كه دنبالش نگرديم و به گذشته نگاه كنيم تا ببينيم كجا بوده ايم و چه ها آموخته ايم. شكل گيري دليل از امور زندگي فرايندي طاقت فرساست ؛ اما تلاش تنها كاري است كه از دست ما بر مي آيد . و ثمره ی تلاش هایمان قصه می شود .