شاید در آینده کسی دست نوشته هایم را پیدا کند و آن ها را بخواند.به عقیده من احتمال آن خیلی زیاد است.چون آدم ها تمایل دارند بعد از مرگ همنوع خود از اسرار و زندگی مرگ او سر در بیاورند. بله از همین رو مطمئنا روزی خاطراتم را خواهند خواند... ولی آیا کسی داستانم را باور خواهد کرد؟
نه... تقریبا مطمئنم که هیچ کس گفته هایم را نمی پذیرد،اما برایم هیچ اهمیتی ندارد.پذیرش یا عدم پذیرش دیگران اصلا برایم مهم نیست چرا که من تنها به رهایی و نجات می اندیشم و فهمیده ام که با نوشتن،این حس به انسانها منتقل می شود...
حس مرگ آوری که من در زمان ملاقات با مرد کت و شلوار مشکی داشتم....