پس از لشکرکشی کمبوجیه- پسر کوروش- به مصر و فتح آن جا، خبر رسید که فردی در ایران به نام بردیا خود را برادر کمبوجیه خوانده و ادعای پادشاهی کرده است و مردم نیز به وی گرویده اند. کمبوجیه با شنیدن خبر، قصد داشت با سپاهیان به ایران بازگردد که در سوریه به طرز مشکوکی مرد و داریوش و دیگر بزرگان پارسی همراه وی به ایران آمده و گئومات غاصب یا بردیای دروغین را از بین بردند. اما این کار شورش های گسترده ای را در سراسر امپراتوری هخامنشی به دنبال داشت که داریوش و سپاهیانش را به مدت یک سال و نیم سرگرم خود کرد. داریوش پس از سرکوب شورش ها، در تپۀ  بیستون، شرح این شورش ها و تصویر رهبران به بند شدۀ  شورشیان را نقل کرد. کتاب حاضر به تحلیل یکی از ابهام انگیزترین رخدادهای ایران باستان یعنی شورش گئومات (بردیای دروغین) در اوایل عصر هخامنشی اختصاص دارد. نویسنده با بررسی و مقایسۀ  تمامی منابع موجود در این زمینه، چه بومی و چه غیربومی، به تحلیل مساله پرداخته و پرسش های بنیادینی را به خصوص در زمینۀ  مطالب کتیبۀ  بیستون مطرح کرده است. نویسنده، گئومات را یکی از نزدیک ترین محارم کمبوجیه دانسته که شاه پیش از سفر مصر او را نایب السلطنۀ  خود کرده بود. تاکید نویسنده بر تضاد منافع میان اشراف قبیله ای و کمبوجیه و سیاست های اوست که سرانجام به قدرت گیری داریوش و سران قبایل هفت گانۀ  پارسی انجامید. نویسنده هم چنین سیاست های سخت گیرانه تر کمبوجیه نسبت به پدرش- کورش- در مقابل روحانیون ملل تابعه هم چون مردم مصر و بابل را دلیل تبلیغات این روحانیون در منفور کردن کمبوجیه می داند. فرضیۀ  جالب نویسنده، مرتبط کردن گئومات و زرتشت است که گئومات را از شاگردان زرتشت می داند.