چاپ این کتاب واسه سال ۷۴ بوده و دیگه تجدید نشده و همون یک چاپ هم به گفته‌ی خود دکتر معینی داخل کشور توزیع نشده. تو این ۳۰ سال هم مطالب خیلی زیادی تو این حوزه به نگارش دراومده که می‌تونه از جهت فایده‌ی علمی این کتاب رو منسوخ کنه ولی خب برای من چند تا نکته‌ی مهم داشت. این کتاب پیش از عضویت دکتر معینی در هیئت علمی دانشگاه تهران و کسب مدرک دکتری نوشته شده. انسجام مطالب برای اون سطح از تحصیلات به نظرم ستودنیه. علایق فکری فعلی دکتر معینی، خصوصاً بحث‌های مربوط به حوزه‌ی روش‌شناسی قابل ردگیریه و خب این نکته واسه من که سر کلاسش رفتم و باهاش صحبت کردم چیز جالب و مهمیه. اما بیان به نظرم به شدت متکلف و سخته. نه از اون جهت که نثر پیچیده باشه یا کلمات هجیبی داشته باشه. نگارنده تا اون زمان بیانی که می‌تونه از اون طریق حرفش رو بزنه پیدا نکرده. در صورتی که این ایراد تو کتاب «روش‌های جدید در علم سیاست» دیده نمی‌شه. آلبر کامو جایی گفته بود: می‌دانم اکنون می‌خواهم بنویسم. به نظرم دکتر معینی اون موقع نمی‌دونسته که می‌خواد/ نمی‌خواد بنویسه.