بالاخره تموم شد:) از اون جایی که خیلی اندرریتده و چندان بهش توجهی نشده پس سعی میکنم تا اونجایی که میتونم کامل در موردش نظرمو بگم.
کتاب در مورد پسری به اسم مَکی (مَلکوم) هست که سال ها پیش وقتی که نوزاد بود جای اون رو با بچه ی دیگه ای عوض میکنن.( در واقع مکی یه جورایی همزاد نوزاد ربوده شده محسوب میشه.)
اینکه شخصیت اصلی داستان نه قربانی ، نه عضویی از خانواده قربانی بلکه یه  همزاده از نظر من ایده جالب و تازه ای محسوب میشد.
در ابتدای داستان ما با مشکلات مکی و چالش های اون در جامعه هم به عنوان یه نوجوون و هم به عنوان کسی که به دنیای انسان ها تعلق نداره آشنا میشیم و بیشتر شخصیت اصلی رو درک می‌کنیم. خب این در نوع خودش برای ارتباط بیشتر با شخصیت اصلی خوبه اما به شرطی که بدنه و تنه ی اصلی داستان رو تشکیل نده. قسمت قابل توجهی از کتاب به خاطر همین نکته روند کند و آرومی داره و باعث شده که عوامل مهم دیگه ای مثل وحشت، دلهره، هیجان، معما و...که در پیشبرد داستان موثر هستن مورد غفلت و بی توجهی قرار بگیرن.فضای داستان تا اون جایی که مربوط به زندگی مکی بین جامعه و مشکلات تینیجری و ارتباط با خانواده و... بود خوب و قابل درک بود ولی نویسنده به همین حد قانع شده بود و تلاشی برای فضاسازی بهتر دنیای زیرین ( اسمش میهِم هست) نکرده بود و عملا یه دنیای ابتدایی ساخته بود.داستان، پلات خاصی نداشت و اگر نقطه ی عطف قابل توجهی در کتاب بود نویسنده خیلی سریع از اون رد شده بود.پایان بندی کتاب هم در بهترین حالت معمولی بود. کلا از نظر من یه کتاب متوسط کمی رو به پایین بود. 
پ.ن: با اینکه روند کتاب خیلی کند بود ولی نمیدونم چرا سریع خوندمش و زیاد به خودم غر نزدم(اتفاقی که سر کتاب شکار شاهزاده دراکولا واسم افتاد.) و این باعث تعجب خودمم شد.امیدوارم یادداشتی که نوشتم بتونه اطلاعت لازم رو بهتون بده.😅