چنین گفته می شود که جهان به شکلی شگفت انگیز، برای حیات تنظیم دقیق شده است. به نظر می رسد حیات پذیری جهان به سازگاری ویژگی هایی به ظاهر بی قاعده و تصادفی وابسته است. اگر در لحظات اولیه ی مهبانگ شرایط مرزی یا مقادیر ثابت های فیزیکی اندکی متفاوت می بودند، دیگر خبری از جهانی چنین پایدار که حیات در آن فرصت تکامل داشته باشد، نبود. از میان تمام آن چه می توانست محصول مهبانگ باشد، تنها ناحیه ی بسیار کوچکی وجود داشت که می توانست جهان هایی پدید آورد که بتوانند میزبان حیات باشند؛ بیشتر این جهان ها یا تنها چند ثانیه عمر می کردند یا هیچ عنصر پایداری نداشتند یا تنها از سیاه چاله ها تشکیل می شدند. این وقایع داستان منصفانه ای است که از هر کیهان شناسی خواهید شنید. البته مانند همیشه اختلافاتی مانند محدوده ی ممکن برای محصول های گوناگون مهبانگ هم وجود دارد. اما برای هدفی که این بحث دنبال می کند، همین تصویر کلی کفایت می کند. قیاس پیش رو می تواند این شرایط را تشریح کند؛ بمب های هسته ای، مجهز به قفل های انفجاری با امنیت بسیار بالا هستند و برای از کار انداختن آن ها باید ده ها رمز با دقت بسیار زیاد پشت هم وارد شود تا از انفجار آن ها جلوگیری کند. در مورد زمین نیز، اگر تنها یکی از رمزها متفاوت می بود، جهان نابود می شد. اگر درباره ی این که چرا این رمزها این گونه قرار داده شده اند هیچ توضیحی نداشته باشیم و فرض کنیم این اتفاق تصادفی بوده است، باید از این که این جا، هستی پیدا کرده ایم و می توانیم این موضوع را بررسی کنیم، شگفت زده شویم.