جامعه ‏شناسی هنر دانشی میان ‏رشته ‏ای است که با تاریخ فرهنگی، زیبایی‏ شناسی، تاریخ هنر، انسان‏شناسی، روان‏شناسی اجتماعی، جامعه‏ شناسی انتقادی، جامعه‏ شناسی پیمایشی و ... مرزهای مشترکی دارد. این کتاب نخستین درس‏نامه جامعه‏ شناسی هنر به زبان فارسی است که درونمایه آن را نه "هنر و جامعه"، نه "هنر در جامعه"، بلکه "هنر به‏ مثابه جامعه" تشکیل می‏دهد. کتاب پس از مرور رویکردهای متفاوت به موضوع هنر، از جمله رویکرد زیبایی‏شناختی، تاریخی و انتقادی، و بیان دستاوردهای هریک از آن‏ها و مدل ‏های تحلیل گذشته، رویکردهای امروزی را معرفی می‏کند. کتاب از دو بخش (هر بخش از چهار فصل) و یک نتیجه ‏گیری تشکیل شده است. در بخش اول از تاریخ جامعه شناسی هنر سخن گفته شده و در آن سه نسل متمایز شده ‏اند: نسل زیبایی ‏شناسی جامعه ‏شناختی، نسل تاریخ اجتماعی هنر، و نسل جامعه‏ شناسی پیمایشی. در بخش دوم که به جامعه‏ شناسی پیمایشی اختصاص دارد، دستاوردهای عمده‏ ی آن بر حسب درونمایه ‏های اصلی ‏اش دریافت، میانجی‏ گری، تولید، و آثار مطرح می‏شود. سرانجام در مقام نتیجه ‏گیری، می‏ کوشد جامعه‏ شناسی هنر را مطرح کند.