در باب بنیان کلی اخلاقیات، مجادله ای در جریان بوده که بسی بیش تر در خور بحث و بررسی است:
آیا این اخلاقیات از عقل نشئت می گیرند، یا منشا پیدایش آن ها احساس است؟ 

آیا ما به واسطه ی سلسله ی استدلال و استقرا از آن ها آگاهی می یابیم، یا احساسی بی واسطه و یک حس درونی ظریف تر ما را از وجود آن ها آگاه می کند ؟

آیا این امور، هم چون همه ی داوری های موثق در مورد صدق و کذب، در نظر هر موجود عاقل و خردمندی یکسان جلوه می کنند، یا هم چون توانایی درک زیبایی و زشتی، سراسر بر بنیاد قالب و شاکله ی خاص نوع بشر قرار گرفته اند؟