قاسم شکری یکی از تجربی‏نویس ترین و درعین حال قصه گوترین نویسندگان ادبیات ایران است. او تاکنون برای رمان هایش جوایزی از جمله جایزه ی بهترین رمانِ متفاوت را از آن خود کرده است. آخرین رمانِ او همزاد، به سیاقِ جهان پُراتفاق و مملو از کشفِ او نوشته شده است. رمان داستانِ یک داستان نویس است. مردی که قصه اش از روزهای نوجوانی او در شیراز آغاز می شود. نوجوانی که می خواهد صادق هدایت باشد، چند دوست صمیمی دارد و ابایی ندارد از بد بودن و تندروی. اویی که شاهد تصاویرِ تند و تلخی ا ست از پرسه  زدن در خیابان های شهر و همین طور دیدنِ آدم های متفاوت. شکری قهرمانِ خود را مدام در مواجهه با مرگ و تلخی اش قرار می دهد. درعین حال ذهنِ این قهرمان خیال باف است. قهرمانی که هم نویسنده است، هم در زندان کار می کند... رمان مملو از این تناقض های جذاب است که باعث می شوند جهانِ قاسم شکری سرشار باشد از رئالیسم و البته خیره  شدن به زشتی هایی که پیرامونِ آدم های او وجود دارند و نفس می کشند. رمانِ همزاد قصه ی پُراتفاقی دارد و ریتمی تند و سریع. مخاطب را تا پایان با خود همراه می کند و به او اجازه می دهد در مسیری که نویسنده آن را مملو از حادثه کرده، قدم بردارد و غافلگیر شود.