نویسنده در این کتاب در تلاش است تا نمایی از جوامع فرسوده را ترسیم کند. از نظر «هسن» (نویسنده) دیگر تمایزی بین پرولتاریا و بورژوازی وجود ندارد و جهان به طور کلی زیر لوای «اصل جامعه دستاوردی» به سر می برد و این اندیشه، بخش شمالی جهان را می پذیرد و آن جامعه را به فرسودگی می کشاند و از سویی بخش جنوبی آن را طرد می کند. فرسودگی درنظر هسن معاصر است با جامعه مطرودان، جامعه ای که نه سبب خوداستثماری؛ بلکه به سبب تشدید استثمار در حال تقلا برای بقاست.