از خوندن خاطرات همیشه لذت می بردم. مخصوصا اگه کوتاه باشه و نویسنده ش رو بشناسم. 

چیزی که فکر می کردم نبود، چند جا جناب آیت الله به خطاهاش اعتراف کرده بود، چند جا از اتفاقات معجزه واری که دیده بود و شنیده بود گفته بود، چند جا به نظرم کمی ریاکارانه بود و بیشترش خاطرات یک طلبه بود که احتمالا برای هر طلبه ای ممکنه پیش بیاد.