به پیشنهاد یکی از دوستان برای این کتاب نقد نوشتم.
نمیخواهم نقدی که نوشتم را اینجا منتشر کنم. فقط نمیدانم چرا نویسنده با خودش فکر کرده هر تصویری که دیده را میتواند داستان کوتاه کند! اصلا نقطه تمایز داستان کوتاه ایرانی و خارجی( به خصوص داستان های کوتاه آمریکایی و امریکای لاتین) در همین‌جاست ما فکر میکنیم داستان کوتاه مثل شرح دادن یک اتفاق در چند صفحه‌ است در صورتی که نویسنده خارجی همان صحنه را شرح میدهند برای زدن حرف و اندیشه‌اش.
نکته بعدی که نویسنده به صورت جدی باید روی ان کار کند لحن و کلام داستان است. لحن تمام داستان ها ( به جز یکی دوتا که همان ها از نظر من بهترین داستان های این کتاب بودن) بقیه لحن ها یک جور است. 


بعدا.نوشت : نقد این کتاب در مجله اطلاعات (۲۴ آبان) چاپ شده‌است.