الگوی فعلی نویسندگان و قصه نویسان ایرانی، قالب و فرم رمان های غربی است. این رمان ها دارای قالبی است که امکان طرح موضوعات با فلسفه و جهان بینی مادی غرب در آن ها وجود دارد. فلسفه و جهان بینی الهی نیاز به فرم مناسب خود دارد. عشق، قهرمان پردازی، شهادت، جنگ و... این دو جهان بینی، ریشه ها و اشکال متفاوتی نسبت به یک دیگر دارد. از این رو قالب رمان مادی امکان دربرگرفتن مضامین الهی را ندارند. نویسندگان ایرانی برای بیان اندیشۀ خود در سطح جهانی باید صاحب سبک و روش های مستقل باشند و این حاصل نخواهد شد مگر با کاوش و نگرش کارشناسانه در گنجینه های داستان های ایرانی و اسلامی و یافتن راز جاودانگی و مقبولیت عامۀ آن ها. نویسندگان مقالات مجموعۀ حاضر در تلاش بوده اند تا عناصر داستان های ایرانی را تبیین و تفسیر کنند. برخی مقالات عبارت اند از: «عناصر تراژدی در داستان سیاوش/ احمد سمیعی»، «مقدمه ای بر شگردهای روایت در درام ایرانی/ منوچهر یاری»، «محتوا و شکل در اولین داستان های روایی فارسی/ محمود عبادیان»، «سیاحت غرب و جهان پس از مرگ در ادبیات فارسی/ حمیدرضا شاه آبادی»، «عناصر داستان ایرانی در داستان سمک عیار/ مصطفی رحماندوست» و «غیب باوری در متون کهن/ محمدعلی علوی».