مرگ همسایه ی آلمانی اولین مجموعه داستان فاطمه نقوی است. نویسنده ای جوان که در این کتاب هفت داستان را کنار هم قرار داده که از منظرِ روایی و تکنیکی همدیگر را تکمیل می کنند. هفت داستانی که با وجودِ تفاوت های جدی در موضوع و سوژه، از یک استراتژی مشترک سود می برند و آن کشفِ گذشته است. داستان ها با یک اتفاق ساده شروع می شوند، با بازگشت به رودبار بعدِ سال‏ ها که از زلزله ی سالِ شصت و نه شمسی می‏ گذرد، با روایتِ حسرت زنی جوان از بچه نداشتن یا روایتی در اهمیتِ زنانِ سال خورده. این نقطه ی آغازین به‏تدریج گسترده می شود و با کمک خُرده روایت ها و لحن های بازیگوش راویان، وارد زمانِ ازدست‏ رفته ای می شود که طیِ آن نطفه ی اتفاقِ اول بسته شده. هجومِ تندبادگونه ی گذشته های دورونزدیک و سرک کشیدن آدم هایی که مُرده اند و حالا در داستان فرصت پیدا کرده اند یک‏بار دیگر خودی نشان بدهند. فاطمه نقوی با این تکنیکِ بازگشت زمانِ حال را دچارِ یک مسئله ی جدی می کند و آن این که انگار این تمام ماجرا نبوده و باید گذشته را احضار کرد. آدم های او متفاوت اند و مملو از ماجرا. او نویسنده ای است که توانسته از سوژه های به‏ ظاهر عادی به پایان هایی بسیار متفاوت برسد، برای همین روندی که داستان ها دارند، مخاطب را مجذوب خود می کند.