پلام... در این کتاب کوشیده است تا وجه تمایزی قایل شود بین آنچه وی ‹‹گذشته›› می خواند و آنچه ‹‹تاریخ›› به مفهوم نوین آن در روزگار ما می داند. از دیدگاه پلام، ‹‹گذشته›› روایتی از رویدادهای تاریخی است که ارباب قدرت در هر جامعه آن را برای تداوم استیلا و استثمار به کار می گیرند. این ‹‹گذشته›› به نظر او از راه نهادهای تاریخی، وقایع نگاری و دیگر تمهیدات تاریخی از جانب مراجع قدرت اعم از سلسله های حاکم، طبقه ی اشراف و اعیان و دیگر گروه ها همچون ارباب کلیسا و دیگر مقامات را تضمین کند و مردمان را وادارد تا این سروری ارباب قدرت را بپذیرد و موجه بدانند. در مقابل، وی براین باور است که جربان تاریخ نگاری نوبن تدریجا از یوغ این گذشته و آلات و ابزار توجیه سروری رسته است و به جانب جریان آزاداندیشانه ای سوق یافته که مآلا آدمی را از بندگی مراجع قدرت و ابزار کسب مشروعیت شان نجات می دهد و به ما آدمیان در همه ی جامعه ها اجازه می دهد تا واقعیت رویدادهای تاریخی را به درستی و بدون اعمال غرض ها و شائبه های توانگران و قدرتمندان و نهادهای مدافع ایشان دریابیم و به تحلیل و شناخت چرایی جریان های تاریخی پی ببریم.