کتاب حاضر نگاهی فلسفی است به زبان، معنا، صدق، اخلاق، اعمال و رفتار انسان. در این فلسفه با مدد جستن از روش پراگماتیسم تحلیلی به زبان به‌‏عنوان رهیافتی به صدق و واقعیت‌‏ها نگریسته می‌‏شود. زبان نماد اندیشه است و البته مقدم بر آن. نویسنده نشان می‌‏دهد که چگونه است که شکل‌‏گیری معرفت بر مبنای گزاره‌‏های پایه و بدیهی نیست، بلکه ما از دل یک نظام معرفتی شروع به تفکر می‌‏کنیم و هیچ‌‏گاه تفکرات ما از صفر آغاز نمی‌‏شود. در این رویکرد آغاز اندیشه از شک، آنچنان که دکارت تصور می‌‏کرد، نفی می‌‏شود و نشان داده می‌‏شود که معرفت‌‏های ما چگونه به‌صورت یک نظام کلی در دل گزاره‌‏های غیریقینی و غیرواضح سروسامان می‌‏یابند. و هیچ امری هیچ‌‏گاه برای همیشه بدیهی و ثابت و مصون از خطا نیست.

در این کتاب نشان داده می‌‏شود که چگونه داوری‌‏های پوزیتیویستی و مبناگرا در فلسفۀ مبتنی بر پراگماتیسم تحلیلی رنگ می‌‏بازند و مورد تجدید نظر قرار می‌‏گیرند.

ایزرائیل شفلر در مقدمۀ کتاب به‌صراحت رویکرد خود به موضوعات مورد بحث را پراگماتیستی - تحلیلی می‌‏داند و خواننده پس از خواندن کتاب درخواهد یافت که این رویکرد دیدگاه فلسفی بدیعی است که از دل نفی فلسفه‌های پوزیتیویستی و کنار گذاشتن مبناگروی مبتنی بر بدیهیات سر برآورده است.