این کتاب یه شرح و توضیحی هست بر نامه‌ی امام علیه‌السلام به امام حسن مجتبی ع (نامه۳۱ نهج البلاغه) که البته منظور امام ع نه فقط برای فرزندشون بلکه برای همه‌ی ماهاست و با هممون دارن صحبت میکنند چون طبق فرمایش پیامبر ص: من و علی پدران این امت هستیم.
اگر فقط همین یک نامه‌ از مولامون امام علی علیه السلام باقی مونده بود هم باز برای هر دو دنیامون کافی بود برای اینکه راه درست زندگی کردن و خوشبخت و عاقبت بخیر شدن رو پیدا کنیم و از شر جمیع خطرات و مهلکات جون سالم به در ببریم ولی حیف که نه هنوز میشناسیم اماممون رو و نه قدرشونو میدونیم فقط ادعامون میشه! اگر همین نامه از یه اروپایی یا یه آمریکایی بود الان خودشونو کشته بودن از بس همه جای دنیا جار زده بودنش ولی ما چی؟!