"پائولوکوئیلو" در این اثر، شرح سفری زیارتی و مقدس را باز می گوید. راوی "جاده ی یعقوبی" را در پی یافتن شمشیرش می پیماید و در کنار راهنمایی که می کوشد او را هدایت کند درس هایی از زندگی می گیرد که به تنهایی قادر به درکشان نیست. وی می گوید: "استادم، شمشیرم را به طرفم گرفت و من هم آن را با تمام وجود قاپیدم. به دنبال بره گشتم. آن جا نبود اما اهمیتی نداشت: آب حیات از آسمان می بارید و تیغه ی شمشیرم را برق می انداخت...".