بلقیس سلیمانی، نویسنده ای است که داستان نویسی اش را دیر شروع کرده، اما تبدیل شد به یکی از چهره های ادبی مهم همین سال های پراتفاق حاشیه ای که در آن ها نفس می کشیم. خانم سلیمانی در چهارمین دهه عمرش آنقدر به مرگ و شوخی های آن فکر می کند که گاهی آدم را به این گمان می اندازد، در زندگی اش چقدر با ابعاد آن برخورد داشته است. خانم نویسنده در داستان های کوتاه این کتاب برای فاصله  میان جدی بودن و جدی نبودن زندگی های امروزی شهری آدم هایی را پیدا کرده که هر روز، شاید از کنارشان رد می شویم و سعی می کنیم شانه مان به آن ها برخورد نکند. بلقیس سلیمانی از این آدم ها نوشته، از همان هایی که قرار است روزی برای مردن شان آگهی های کوچک تسلیت به روزنامه بدهیم و فکر کنیم، خب، این هم از وظیفه اخلاقی مان! نویسنده این داستان ها زنی است میان سال، منتقدی کهنه کار و نویسنده ای جدی که سعی دارد، برای دنیای تلخ دوربرمان خط و نشان بکشد... خانم داستان نویس با این نگاه نه قرار است و نه می خواهد دنیا را عوض کند، سلیمانی با ما شوخی دارد.