قبلاً تو ذهنم این بود که یه معلم بعنوان یه انسان  تو یه مدرسه و کلاس با انسان‌های مختلف و مشکلات مختلف کلاسی و فردی، چطور می‌تونه دووم بیاره؟ از کجا میتونه یه مشکل جدیدی که پیش اومده رو حل کنه؟  یا اصلا میشه حل بشه یا باید باش کنار اومد؟یه مشکلی که تجربه‌شو نداشته؟
درسته که هنوز مشکلی رو حل  نکردم اما این کتاب ذهنیتی رو برام ایجاد کرد که میشه برای حل مشکلات مختلف از راه یه پژوهش عملی به اسم اقدام پژوهی تلاش کرد. هرچند زحمت داره اما نشد نداره و قرار نیست توی کلاس در برابر مشکلات منفعل بود و ذوب شد...