خیلی از ما نمی‌خواهیم به منزل درون‌مان برویم. می‌ترسیم. رنج‌ها و درگیری‌های درونی بسیاری هست که می‌خواهیم ازشان پرهیز کنیم. شکایت می‌کنیم که برای زندگی کردن وقت نداریم، بااین‌حال با نرفتن به منزل درونی‌مان سعی می‌کنیم وقت آزادمان را تلف کنیم. با روشن کردن تلویزیون یا برداشتن یک رمان یا مجله؛ یا بیرون رفتن و رانندگی کردن از آن فرار می‌کنیم. از خودمان فرار می‌کنیم و مراقب بدن، احساسات یا وضعیت ذهنی‌مان نیستیم. باید به خانه برگردیم. اگر با والدین، جامعه یا کلیسا سر جنگ داریم شاید به خاطر جنگی‌ست که درون‌مان طغیان می‌کند. جنگ درونی جنگ‌های دیگر را آسان می‌کند. می‌ترسیم به خانه برویم چون با کمبود ابزار و وسایل مراقبت از خودمان مواجهیم. با مجهز شدن به «آگاهی» می‌توانیم در امنیت به خانه برویم و در رنج، افسوس و افسردگی غرق نشویم. با کمی آموزش دیدن و تمرین راه‌رفتن آگاهانه و تنفس آگاهانه می‌توانیم به خانه برویم و درد و رنج‌مان را بپذیریم.

این کتاب از سری کتاب‌های مایندفولنس راهب بودایی تیک نات هان هست که دو بخش دارد یادداشت‌هایی درباره‌ی آرامش و مراقبه‌هایی برای آرامش.
و تاکید سراسری بر دم و بازدم در این کتاب(و به طوری کلی در مایندفولنس) یادآور جمله‌ی سعدی است هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیات است و چون برمی‌آید مفرح ذات.
دنبال متن علمی نباشید، متن علمی درباره‌ی مایندفولنس زیاد هست این یادداشت‌ها برای تعمق و آرامشند.

مترجم تصمیم گرفته واژه آگاهی را هم‌معنای مایندفولنس به کار ببرد و ظاهرا بین مترجمین فارسی توافق نظر وجود ندارد از ذهن‌آگاهی و توجه‌آگاهی و بهوشیاری تا آگاهی.