خب... جبهه‌ی طوفان هم تمام شد.
من با پیش زمینه شخصیتی شبیه به کنستانتین رفتم سراغ این کتاب. نمیشه گفت مشابه هم هستن ولی یه سری خصوصیات مشترک دارن که میشه توی یه دسته قرارشون داد.
روند داستان نسبتا خوب پیش رفت. نه تند و نه کند. کتاب کم حجمیه ولی در کل توئیست زیادی نداره و میشه گفت قابل‌ پیش‌بینیه.
چیزی که آزارم می‌داد این بود که جزئیات زیادی از دنیای داستان و گذشته‌ی درزدن ارائه نشده بود. نویسنده کلا دنیاسازی و شخصیت پردازی رو انداخته بود یه گوشه تا خاک بخورن و هیچ چیزی از شخصیت درزدن به غیر یه سری‌ مسئله جزئی که خودش بهشون اشاره می‌کنه دستگیرتون نمیشه. جدای از اون تلاش فراوانش‌ بر این بود درزدن یه جادوگر خفن و قدرتمند نشون داده بشه اما این بیچاره کل داستان در حال کتک خوردن بود. ابهتی که با سختی‌ ساخته بود رو با خاک یکسان کرد =)
یه مسئله دیگه هم این بود که گاهی یه اشارات خیلی مبهمی به گذشته می‌کرد و نظرت رو جلب می‌کرد ولی بعد این‌جوری بود که نه این قضیه جریان داره. خب جریانش چیه مرررد... چرا هیچی نمیگی ازش؟ ಠ_ಠ
خلاصه توقع زیادی تو این زمینه‌ها ازش‌ نداشته باشید:]
کتاب شامل یه معمای نسبی، شخصیت‌های مرموز و جادو میشه ولی با تمام ایرادات و ساده بودنش، جذابه. من از این سبک کتاب‌ها خیلی خوشم میاد و یه جورهایی گیلتی‌پلژرم محسوب میشن پس قطعا سراغ جلدهای بعدیش هم میرم. امیدوارم کتاب‌های بعدی گره‌های شخصیتی‌ درزدن رو باز کنن.