هنگامی که به کمال و ایثار می اندیشم می بینم، تا آن جا که می دانم، هیچ چیز با تعهد فرگه به حقیقت قابل مقایسه نیست. حاصل یک عمر کار او نزدیک به اتمام بود؛ بسیاری از آثارش با بی اعتنایی روبه رو شده بود، آن هم به سود کسانی که توانایی آن ها بی نهایت کم تر از او بود؛ جلد دوم کتابش در آستانه انتشار بود؛ با این همه هنگامی که متوجه شد بنیادی ترین اصل او خلل دارد واکنش او رضایتی عقلانی بود که به وضوح هیچ گونه ناامیدی شخصی در آن دیده نمی شد. این تقریباً کاری فوق انسانی بود و اشارتی بود گویا به کاری که از مردانی ساخته است که، به جای تلاش های خام در کسب سلطه و شهرت، تعهد آنان به خلاقیت و معرفت است.