رساله ی حاضر آخرین اثر فلسفی نورمن مالکوم،فیلسوف و یکی از نزدیک ترین دوستان ویتگنشتاین است که در سال 1990 و با انگیزه ی تفسیر این جمله از او که«من نمیتوانم مسائل را از نظر گاه دینی نگاه نکنم»شکل گرفت.بر مبنای این تفسیر منظور ویتگنشتاین از مسائل «انواع فلسفی آن بوده است»که در کتاب پژوهش های فلسفی با حیرت ها و آشفتگی ها ناشی از آن درگیر شده بود.در بخش دیگری از این رساله مالکوم به توصیف ویژگی های باور دینی از نگاه ویتگنشتاین می پردازد که خود میتواند علاوه بر آن به عنوان توضیحی از اندیشه ی پیچیده ی این متفکر برجسته قلمداد شود.اما جذابیت و برجستگی این اثر با نقد و بررسی پیتر وینچ چند برابر شده است.بررسی که با شیوه ای موشکافانه،همانند خود متن میتواند ما را در فهم کلیت اندیشه ی ویتگنشتاین یاری کند.