رابرت کاپا به خودش ماموریت داده بود تا از دوزخی که انسان برای خودش درست کرده عکس بگیرد، از جنگ او دلسوز تمام قربانیان جنگ بود و عکس هایش جاودانه هایی شدند نه تنها از لحظات سرنوشت ساز بلکه از تجربیات دشوار فردی. او در این کتاب درباه تجربه اش از روز حمله می نویسد: زندگی خبرنگار جنگ کف دست خودش است، مثل قمار بازی که می تواند پولش را روی این اسب و آن اسب شرط بندی کند یا در لحظه ی آخر، آن را توی جیبش بگذارد و منصرف شود.
زندگی رابرت کاپا جلوه ای از غلبه بر سختی ها، مواجهه با کشمش ها و برنده شدن در قمار است، به جز قمار آخر که در هندوچین پا روی مین گذاشت و نقشش به عنوان شاهد پایان یافت.
.